رقصهای آمریکای لاتین [1]

مطالعه قسمت اول

مطالعه قسمت سوم

مطالعه قسمت چهارم

مطالعه قسمت پنجم

مطالعه قسمت ششم

قسمت دوم

                                 - رقص باچاتا [2]

                                 - رقص مرنگه[3]

                                 - رقص مامبو [4]

رقص باچاتا

رقص باچاتا برای داشتن مضامین عاشقانه و ریتم هماهنگ (و استوپ های لحظه ای) مشهور است. این رقص در دهه۱۹۶۰، از یک موسیقی به همین نام در جمهوری دومینیکن[5] بوجود آمد. متاسفانه حکومت دیکتاتور وقت، آن را هنری سطح پایین و مبتذل دانست و به این ترتیب پیشرفت آن را برای دهه ها عقب نگاه داشت. موسیقی باچاتا در ابتدا بر اساس داستانهای عاشقانه غم انگیز و با اصرار بر استفاده از گیتار سنگین ساخته می شد و در کافه ها و روسپی خانه ها اجرا گردیده و توسعه یافت و این چیزی بود که به معنای واقعی کلمه، برای دهه ها آن را از رشد و پیشرفت بازداشت. اما به هرحال، حتی در سالهای اخیر نیز موسیقی باچاتا پیشرفت بسیار کمتری نسبت به رقص آن داشته است. رقص باچاتا با

اینکه محصول جانبی پدید آمده از این موسیقی بود، طوری به رشد و توسعه خود در دنیا ادامه داد که در نهایت به شکل گسترده ای در سراسر جهان پذیرفته شد.

رقص مرنگه

رقص مرنگه نوعی رقص دو نفره است که از جمهوری دومینیکن می آید. تئوری های زیادی وجود دارد در مورد اینکه چگونه این رقص دقیقن تبدیل به چیزی شد که امروزه هست، اگرچه بطور حتم این رئیس جمهور دیکتاتور آن زمان، رافائل توروخیو[6] بود که با در به دست گرفتن قدرت در دهه ۱۹۳۰ میلادی، این سبک موسیقی و رقص را بعنوان سبک رسمی دومینیکن در نظر گرفت. سبکی مشابه، در کشور همسایه، هائیتی[7] نیز اجرا می شد.

 رقص مرنگه یکی از رقص های لاتین به رسمیت شناخته شده ای می باشد که سالها است بطور گسترده ای در بسیاری از مناطق جهان مورد توجه قرار گرفته است.

رقص مامبو

رقص مامبو یک رقص لاتین کوبایی[8] است که در دهه ۱۹۴۰ میلادی همزمان با یک موسیقی به همین نام متولد و در سراسر آمریکای لاتین محبوب شد. کلمه "مامبو" از نام خدای جنگ گرفته شده است. در زمان های بسیار قدیم در کوبا، یک مراسم مذهبی رقص با هدف حفظ شایستگی داشتن قلمرو و اطمینان از جلب حمایت این خدا، به او اختصاص داده بودند.

رقص مامبو نکات مشترک زیادی با دو رقص رومبا [9] و چا چا چا[10] دارد (حتی در آغاز,، رقص مشهور"چا چا چا" مامبوی هماهنگ نامیده می شد)، اما مامبو ازانعطاف، گرمی و آزادی زیادی در بیان احساسات وعواطف برخوردار است و موسیقی فاخری دارد.

ریتم های آتشین مامبو بطور گسترده ای در سینما استفاده شده است. این رقص هم وسیله اغواگری وهم راهی برای بیان احساسات است. دو فیلم "مامبو" با بازی آنتونیو باندراس[11]و آرماند آسانت[12] و فیلم مدرن تر“رقص کثیف"[13] با بازی پاتریک سوئیزی[14] از مشهورترین فیلم هایی هستند که موسیقی و رقص مامبو در آنها اجرا شده است.

پایان قسمت دوم

قسمت اول

ب

برای مطالعه مقالات زیر بر روی تصویر مربوطه کلیک کنید