نخبه کیست؟ 

خرافه، مفهومی غیرقابل تفسیر

ترنس لوکیشن کروموزومی  و ایجاد اولین انسان در زمین. به مناسبت ۱۲۸ مین تولد استاد الهی

خواهران ارزشی- برادران کارامازوف

دواداسیس، رقصندگان خدا یا فاحشه های معابد

مارکس و مارکسیسم زیر ذره بین

نمونه ای از طنبورنوازی استاد الهی

جهانبینی سیرکمال، کامل و نهائی

فراماسونری- قسمت اول

آنالیز یک اشتباه علمی

آتئیسم، آنالیز و ریشه یابی

نفوذ تاریخی ایرانیان در شبه قاره هند

مطالعه قسمت اول

 مطالعه قسمت دوم

مطالعه قسمت سوم

مطالعه قسمت چهارم

مطالعه قسمت پنجم

مطالعه قسمت ششم

قسمت اول

مقدمه

لزوم تهیه این مقاله

مدتیست عده ای از دوستان به دفعات از من درخواست نموده اند، برای روشن شدن برخی ابهامات در مورد تجزیه آنچه امروزه کشور افغانستان نام دارد از ایران، یک کار پژوهشی معتبر را تهیه نموده، ارائه دهم. دو دلیل اصلی که این دوستان برای پافشاری خود در این امر عنوان می کنند عبارتند از:

           ۱- چند سالی می شود که تعدادی از دوستان افغانستانی مقیم کشورهای غربی با انتشار گسترده مطالبی بی پایه و اساس وغیر مستند، به تحریف تاریخ مربوط به ایران مشغول هستند و در این رابطه بسیاری از میراث فرهنگی ایران را (به گفته این دوستان) به نفع خود مصادره نموده اند.

           ۲- طبق ادعای این دوستان ایرانی، مسائل مربوط به دو کشور، چنان پیچیده شده است که طبق ویدیوکلیپ های منتشر شده، افراد طالبان با درک ضعف حکومت فعلی ایران، بارها این کشور را تهدید به حمله و اشغال خاک آن نموده اند. 

 در این ارتباط نباید فراموش کرد که بر طبق آنچه جدیدن در صحن علنی مجلس عنوان شده است، در روزهای گذشته (عمدتن در ماه سپتامبر ۲۰۲۳) میلیونها شهروند افغانستان بدون مدارک لازم به ایران وارد شده در شهرهای مختلف پخش شده اند.

ورود به این مسئله چندان خوشایند من نبود، زیرا کاملن واقف بودم که لازمه این امر،انجام یک رشته تحقیقات بسیار دامنه دار را به هر سه زبان فارسی، انگلیسی و آلمانی طلب می کند و بسیار زمانبر است، از آن گذشته، لازم است صدها سند، ابتدا ثبت و سپس صحت آنها معلوم شود. اما پس از تفکر بسیار، با راستی آزمایی آنچه این دوستان در رابطه با دو مورد یاد شده فوق، به ویژه مورد اول ارائه داده اند و با یک بررسی مقدماتی، متوجه شدم عمق فاجعه از آنچه آنها عنوان نموده اند بیشتر است. از اینرو با همه مشغله ای که دارم تصمیم گرفتم این تحقیقات را به انجام برسانم تا شاید از این راه، برخی از ابهاماتی که در ارتباط با مسائل فرهنگی دو کشور ایجاد شده است، برطرف گردد. البته ارائه یک کار تمام عیار و عمیق، با همه جزئیات، کاری نیست که من به تنهایی قادر به انجام آن باشم. از اینرو بسیار امیدوار هستم که همه پژوهشگران تاریخ ایرانزمین و ادیبان و محققان مستقل که در این زمینه فعال هستند، دست بکار شده، با قلم و اندیشه قوی خود در مقابل مصادره میراث فرهنگی سرزمین ایران قد علم نموده، از حقانیت آن دفاع نمایند. برای این منظور لازم است هر کس بخشی از این تحریف و تخریب فرهنگی گسترده را شناسایی و انتخاب نموده، مورد آسیب شناسی قرار داده و با ارائه اسناد لازم، به مرمت آن جعلیات بپردازد. 

در ارتباط با آنچه به من مربوط می شود، لازم می دانم ابتدا یک تعریف مختصر اما کامل، منطقی و علمی از ایرانزمین ارائه دهم تا با ایجاد یک سنگ بنای قوی و مستحکم، بتوان آرگومنت ها و مباحث دیگر را بر آن بنا نهاد.

چند نکته مهم در ارتباط با این مقاله:

نکته اول آنکه:

به غیر از دوستان متقاضی این مقاله و ایرانیان ملی گرای دیگر، روی صحبت من با دوستان فرهیخته، تحصیل کرده و منطقی افغان نیز می باشد. در این رابطه پر واضح است افغانهای متعصبی که با وقایع تاریخی بر اساس احساسات و هیجانات روانی غیر منطقی برخورد می نمایند از محدوده بحث ما خارج می باشند.

نکته دوم آنکه:

در حال حاضر ایران در دو سطح مورد تهدید قرار گرفته است. سطح اول جنگ نرم بر علیه دستاوردهای تاریخی ایرانیان و مصادره میراث فرهنگی آن است که با نظر مساعد حکومت فعلی ایران که شدیدن ضد ملی گرائی می باشد و حمایت حکومت سابق و کنونی افغانستان به انجام می رسد و سطح دوم، یعنی با جنگ سخت افزاری که همان ورود بی رویه و بسیار شک برانگیز میلیونها عرب از غرب و افغانها از شرق به داخل مرزهای این کشور است.

نکته سوم آنکه:

با تدقیق در تاریخ پر فراز و نشیب ایرانزمین، بسادگی می توان دریافت، هرگاه حس ملی گرایی در میان ایرانیان ضعیف شده است، بخشی از آن سرزمین را تجزیه کرده اند. از این منظر تا چند سال پیش، ما در ضعیف ترین وضعیت ملی گرایی قرار داشتیم، اما خوشبختانه این امر در حال بهبود است و رفته رفته این گرایش به هویت ملی، در میان ایرانیان در حال رشد و اوج گیری می باشد.

چهارم آنکه:

در حال حاضر ایرانیان در ایران با دو گروه از افغانها روبرو هستند. گروه اول افغانهایی می باشند که سال های طولانیست که همراه خانواده خود در ایران ساکن هستند. این افراد بسیار سخت کوش و قابل اعتماد هستند و در ساختن ایران مشارکت داشته اند. به عقیده من، بعد از ایجاد یک حکومت دمکراتیک واقعی در آن کشور، باید به این افغانها، در صورت تمایل آنها، شناسنامه ایرانی داده شود. گروه دوم، جوانان افغان از شرق و عرب از غرب که عمدتن چهارده تا چهل ساله هستند و از چندی پیش تا هم اکنون به طور هرج و مرج آمیز بدون خانواده و زنان، وارد ایران می شوند. بنابر اعتقاد برخی جامعه شناسان، این افراد خطرناک ارزیابی می شوند و باید در اولین فرصت به کشور خود بازگردانده شوند، زیرا بطور واضح، یک سیاست تجزیه طلبانه با همدستی اتاق فکرهای گلوبالیستی داخلی و خارجی در حال اجراست. دقیقن همین امر در مرز جنوبی آمریکا و دقیقن با همین شیوه و شرایط در حال وقوع است.

پنجمین و آخرین مطلب آنکه:

در طول تاریخ در سراسر جهان، دو عامل اصلی و یک عامل فرعی، مردمان یک کشور را با یکدیگر متحد نگاه داشته است: مذهب و هویت ملی از عوامل اصلی می باشند و به عنوان یک عامل فرعی می توان از تقسیم ثروت و امکانات کشور برای عموم نام برد، مانند آنچه در کشورهای دمکراتیک غربی مانند آلمان حاکم است.

در عصر پهلوی ها به ویژه محمدرضا شاه پهلوی که یک نابغه سیاسی ملی گرا بود، هر دو عامل اصلی، آزادانه در جریان بود و این در حالی است که به تدریج با شکوفا شدن اقتصاد، عامل فرعی یاد شده نیز در حال فعال شدن بود. باید به یاد داشت که ملی گرایی و هویت ملی که در عصر قاجارهای مذهبی از نوع خرافی آن، آسیب جدی دیده بود، در عصر پهلوی مجددن احیا شد و بدان ارج زیادی نهاده شد. این همان چیزی بود که مذاق دمکراتهای آمریکا که پیرو بی چون و چرای سیاست خارجی بریتانیا هستند را تلخ نمود تا با آخرین پادشاه این سلسله همان برخوردی را که بریتانیا با نادرشاه تجربه کرده بود، انجام دهند.

فراموش نکنیم که آنچه امروزه بر سر دانالد ترامپ [Donald John Trump] رئیس جمهور سابق آمریکا می آید که در تاریخ آن کشورهرگز حتی نزدیک به آن هم سابقه نداشته است، فقط به دلیل آن است که وی در هنگام ریاست جمهوری خود در سفری به انگلستان، به ملکه الیزابت گوشزد نموده بود که دیگر آمریکا به دنبال بریتانیا نخواهد رفت. [توجه شود به سند مربوط به DR Jan Halper-Hayes در انتهای این قسمت]

در زمان حکومت فعلی ایران، ملی گرایی کاملن تحریف و تخریب شد، تا جایی که برخی افراد از کشورهای همسایه ایران میدان را خالی پنداشته با منابع مالی برخی کشورهای عربی، شروع به افسانه سازی برای خود و مصادره دستاوردهای چندهزار ساله ایرانزمین نمودند. از طرف دیگر خشکه گرائی، خرافه پرستی و تولید دگماهای جعلی مذهبی به همراه ظلم و ستم بی پایان، چنان فضای اذهان را آلوده نمود که اکثریت مردم ایران به مرور نه تنها از این مذهب بلکه از دین گریزان و بیزار شدند. 

[توجه شود به بخش نقش قطر در جهان در پایان قسمت ششم مقاله]

با در نظر گرفتن آنچه گفته شد و ورود میلیونها عرب و افغان به ایران، وضعیت جغرافیایی و هویتی آن سرزمین باستانی در معرض خطر جدی قرار گرفته است. از آنجا که فکت اول یعنی مذهب، در ایجاد انسجام مابین توده های مردم از بین رفته و یا بشدت آسیب دیده است و از طرف دیگر ثروت آن کشور مابین ایرانیان تقسیم نمی شود، تنها عاملی که در این دوره از زمان، قادر به ایجاد انسجام و اتحاد مردم خواهد شد، ملی گرایی و هویت طلبی ملی می باشد. در این مرحله، حتی اگر ملی گرایی به افراط هم مایل شود، از اهمیت چندانی برخوردار نیست زیرا در آینده، بعد از استقرار یک حکومت دمکراتیک واقعی، بر اساس مشارکت همه گروه های فکری و البته فکت های دیگر، به تعادل خواهد رسید تا سرانجام نسل بعد، ملی گرایی متعادل ایرانی را در جهان به عنوان یک راه حل سیاسی نوین که نه چپ محسوب می شود و نه راست، جا بیاندازد. [توجه شود به مقاله «ملی گرائی متعادل ایرانی- خط سوم در جایگاه سیاسی جهان»] 

در اینجا اشاره به یک نکته اساسی، از اهمیت ویژه ای برخوردار است و آن اینکه:

" ارزش یک انسان هیچ ارتباطی به هویت ملی و یا دین و مذهب او ندارد. این بدان مفهوم است که یک ایرانی و یا یک افغان و یا هر شخص دیگری با ملیت و باورهای مذهبی و یا غیرمذهبی متفاوت، می تواند خوب یا بد باشد. این امر که کورش یا داریوش بزرگ، پادشاه و این یا آن فرد، پیامبر شما و من بوده است، نمی تواند ما را از نظر شخصیت فردی در جایگاهی بالاتر از دیگران با ملیت و اعتقادات دیگر بنشاند. گذشته از آن، جوهر اصلی وجود نوع انسان در همه یکیست و اگر تفاوتی وجود دارد مربوط به فضایل اخلاقی و درجه سیرکمال روحی افراد است نه وضعیت تاریخی ملی و یا قومی و مذهبی او. با این حال زمانی که صحبت از تاریخ به میان می آید باید روایات، صحیح و غیرمخدوش باشند، زیرا یک ملت با تاریخ خود زنده است."

از اینرو در این مقاله، هدف، مطلقن آن نیست که ثابت شود ایرانیان دارای شأن و مقامی برتر می باشند. زیرا این امر هرگز صحت ندارد. اما نکته آن است که در این دوره از تاریخ، ایران در وضعیت بسیار حساس و در آستانه تجزیه قرار گرفته است  و همانطور که گفته شد، تنها نیرویی که می تواند به این مردم انگیزه لازم برای حرکت بدهد، ملی گرایی و احیای هویت ملی می باشد. چیزی که عده ای نادان، در تلاش برای تخریب آن از طریق تحریف تاریخ می باشند.

در هر حال امیدوارم تاریخ دانان و دانشمندان ایرانی در این راه همراه شوند و تحقیقاتی عمیق تر و کامل تر از آنچه من در اینجا ارائه خواهم داد را عرضه نمایند. زیرا دفاع از وطن و هویت آن، جزوی از قانون اولویت و نتیجتن یک وظیفه ملی محسوب می شود. ناگفته پیداست که من در این مقاله تنها می توانم چند مورد خاص از این تحریفات تاریخی را، آنهم بدون وارد شدن به جزئیات و فقط بطور مختصر آنالیز کنم. باقی کار به شما واگذار می شود.

در انتها، از دوستان دانشمندم تقاضا دارم اگر با اشتباه و یا اشکالی در متن مقاله برخورد نمودند با ارائه اسناد معتبر مرا در جریان بگذارند تا آن مورد را تصحیح نمایم.

 با سپاس

محدوده جغرافیائی

 نقشه ای که در انتهای همین صفحه آورده ام، گستره جغرافیایی ایران در زمان امپراتوری هخامنشیان در حدود ۲۵۰۰ سال پیش را نشان می دهد. اول آنکه باید در نظر داشت این نقشه و ده ها نقشه مشابه از مراکز علمی جهان را ایرانیان تهیه ننموده اند و آنچه در جای جای جهان در این مورد موجود است همگی یکسان می باشند. از اینرو به صحت این نقشه نمی توان کوچکترین شکی داشت.

دوم آنکه، وضعیت سیاسی و جغرافیایی ایران قبل از هخامنشیان، در تمدن ایلام و مادها، در این مقاله از اهمیت چندانی برخوردار نیست. با این حال کاملن واضح است که چنین جغرافیای عظیمی با وسعت هشت میلیون کیلومتر مربع، در عرض تنها چند دهه  نمی تواند بوجود آمده باشد و برای تشکیل آن، نیاز به حداقل چندین قرن زمان بوده است. از نظر منطقی، این بدان مفهوم است که آن پهنه گسترده، اصولن باید قرن ها پیش از هخامنشیان موجود بوده باشد.

همانطور که گفته شد برای ما در مقاله حاضرهمین ۲۵۰۰ سال قدمت تاریخی ایران کافیست تا بتوانیم به بحث ادامه دهیم.

بر حسب فکت هایی که می توان از این نقشه استخراج نمود، محدوده مرزی ایران در زمان امپراتوری هخامنشی به شرح زیر می باشد:

۱ -از طرف غرب، قسمت شمالی، هم مرز یونان باستان و حدودن مجارستان کنونی.

۲ -از طرف غرب، قسمت جنوبی، بخش عظیمی از شمال آفریقا، شامل مصر و لیبی.

۳- از طرف جنوب، از تِبس تا اورشلیم و از آنجا تا بابِل و از بابِل تا همه منطقه ای که در جنوب خلیج فارس هم  اکنون کویت، قطر، امارات، بحرین و بخش شمالی عمان را دربر می گیرد، تا انتهای حیدرآباد پاکستان کنونی.

۴ -از طرف شمال، در غرب از مرز مجارستان کنونی تا بخش های جنوبی روسیه، یا همان گرجستان، آذربایجان و ترکمنستان کنونی و در شمالی ترین قسمت، در شمال شرقی، همه مناطق اطراف دریاچه آرال در آسیای مرکزی.

۵ -از طرف شرق، همه مناطق پاکستان کنونی و کشمیر و تا بخشی از هیمالیا در مرز هندوستان در شمال آن کشور.

۶ -این پهنه وسیع جغرافیایی سه دریاچه بزرگ آرال، دریاچه مازندران(کاسپین) و دریای(دریاچه) سیاه در شمال و خلیج فارس، دریای عمان و دو شاخه شمالی دریای سرخ در جنوب که به اقیانوس هند راه دارند و دریای مدیترانه در غرب که از طریق تنگه جبل‌ طارق در جنوب اسپانیا به اقیانوس اطلس(آتلانتیک) متصل است و ده ها دریاچه کوچکتر را شامل می شود.

 پروفسور گارنیک آساتوریان [Professor Garnik Serobi Asatrian] ، پژوهشگر برجسته ایران‌شناس از کشور ارمنستان در این ارتباط در بخشی از سخنرانی خود، زبان فارسی را زبان طبیعی فرا ملی یک حوزه از تمدن بشری یعنی تمدن ایرانی می داند و معتقد است:

           " .... ایران یک پدیده فرهنگی و مهم جهانی است. ... حذف‌ شدن ایران یک فاجعه برای بشریت به دنبال دارد."   [منبع سخنرانی در بخش اسناد]

در فرگرد یکم کتاب مغان وندیداد در بند سوم چنین می نویسد:

           " نخستین از جاها و شهرهای بهترین را آفریدم من که اهورامزدا هستم، ایران ویچ [ایرانزمین- سرزمین ایران] بود."   [وندیداد، در بخش اسناد]