به همین صورت، اگر یک پروفسور دانشگاه مسئله ای را عنوان کند، آن مطلب برای اکثر مطلق ایرانیها، مانند وحی مُنزل پذیرفته می شود و مانند یک دگما، دیگر نمی توان در مورد آن بحث نمود. باید توجه داشت که این امر، یک ساده اندیشی می باشد که عوام و حتی برخی تحصیل کردگان ایرانی بدان دچار می باشند، حال آنکه این معضل در این حجم، لااقل در آلمان، کشوری که من در آن، دوران جوانیم را طی کرده ام وجود ندارد و حتی اکثر مردم عادی مطالبی از این دست را به چالش می کشند.

همانطور که در مقالات پیشین نیز بدان اشاره نمودم، در میان ما ایرانیان وضع چنین است که:

" عوام بدون هیچ سند و یا تفکر تحلیلی، تنها بر اساس القائات و احساسات، یا یک مطلب را دربست می پذیرند و یا آن را از اساس رد می کنند. از طرف دیگر نخبگان ما نیز بدون سند می گویند و

بدون سند می نویسند. در این میان به ویژه کپی کاری از یکدیگر نیز یک معضل اخلاقی جدی در بین ما ایرانیان است."

۵-  پنج دسته پروفسور دانشگاهی

الف) پروفسورهای مدرس. این افراد در دانشگاه ها به تدریس مشغول هستند، بدون آنکه در محتوای اصلی مطالب و مواد درسی تغییری بدهند.

ب) پرفسورهایی که ریاست بخشهای مختلف دانشگاه و یا مراکز پزشکی را برعهده دارند.

ت) پروفسورهای محقق و پژوهشگر که در رشته تخصصی خود برای اثبات پارادایم های ثبت شده در آن زمینه و یا برای ارائه یک پارادایم جدید[سند 4] به تحقیق مشغول هستند. مانند هایزنبرگ[4] و تحقیقات او بر روی خاصیتهای مربوط به ذرات، مانند یافتن مکان و زمان در تحولات فرمیونها که منجر به ارائه «اصل عدم قطعیت» [سند 5] شد و یا تحقیقات ماکس پلانک [5] بر روی ماده سیاه و یا جان هاسبروک ون ولک [6] بر روی طیف نور، اینشتین بر روی فضا-زمان و حرکات نور و افرادی از این قبیل. همه این تحقیقات بدقت مستند شده اند و از ادعا و تئوری پردازی بی سند بدور می باشند. این افراد دانشمندان واقعی هستند.

ث) پروفسورهایی که با دریافت بودجه های کلان برای پروژه هایی خاص، هراز چندگاهی مطالبی را، اکثرن بدون ارائه سند معتبر و تنها بر اساس تئوری و تزهایی که حتی دارای پارادایمهای علمی نیز نمی باشند، ارائه می دهند، زیرا در غیر اینصورت متهم به کم کاری می شوند و بودجه قطع خواهد شد.

این نوع فعالیتها در مراکز آکادمیک را من پژوهش شبه علمی و فقط در حد نظریه پردازی می دانم.

ج) افرادی که به علت وضعیتی خاص و روابط با کانال های قدرتمند، در زمره دانشمندان جای گرفته اند.

در این ارتباط می توان به استفن هاوکینگ انگلیسی اشاره نمود که در واقع یک کیهان شناس و فیزیک دان نظری بود. او در اوایل جوانی حدودن در سن بیست و یکسالگی بر اثر حادثه ای به بیماری ای ال اس [7] دچار شد و پس از آن تا آخر عمرش مجبور به نشستن و حرکت بر روی چرخ و صحبت کردن با دستگاه ویژه تولید صدا شد. همه آنچه به عنوان دستاوردهای هاوکینگ از آن یاد می شود، یک رشته تئوری پردازی در مورد سیاه چاله ها، ترمودینامیک و گرانش است.

من هاوکینگ را به علت اظهاراتش در مورد عدم وجود خدا، یک آتئیست می دانم [سند 6] این امر از نظر روانشناسی می تواند ریشه در بیماری او داشته باشد که از آن به عنوان اتفاقی وحشتناک یاد می شود. فکری شبیه اینکه:

"اگر خدا وجود داشت، اجازه نمی داد من به این سرنوشت تلخ دچار شوم، آنهم در اوایل جوانی."

در هر حال تئوری پردازی، تنها می تواند بازتاب دهنده یک ایده باشد، اما در هر حال تحقیق به مفهوم اصلی آن محسوب نمی شود.

هاوکینگ بسادگی می گفت در پهنه هستی موجودات زنده وجود ندارند. کاملن بدیهی می باشد که وی برای این ادعای خود هیچگونه سندی در دست نداشت، زیرا برای اینچنین ادعایی هیچ گونه سندی نمی تواند در دست باشد.

به همین نسبت است تئوری وی مبنی بر عدم وجود خدا که دارای هیچگونه پارادایم، به عنوانه پشتوانه علمی نیست. این بدان معناست که هیچ مرکزعلمی در جهان یافت نمی شود که ایده وجود خدا را در کلیت خود رد کرده باشد.

۶-  نگاه دانشمندان به پدیده ها از زاویه ای نادرست

آلبرت اینشتین که خود یک فیزیک دان نظری بود، تحقیقات و یا بهتر است بگوئیم تئوری پردازی های فیزیک دانهایی مانند اروین شرودینگر[8] اتریشی را یک ایدئالیسم علمی می دانست، شاید ایدئالیسمی بودن افکار شرودینگر بیشتر مربوط به توجه و علاقه او به متون مقدس هندو مانند وداها بوده است. قابل توجه است که هر دوی این فیزیکدان ها به پانتئیسم [9] اسپینوزا [10] معتقد بودند. ایده ای که بطور ناقص به مسئله «خدا و انسان»، و همینطور «خدا مساوی با همه ما، طبیعت و کائنات» می اندیشد. تئوریی که سالها بعد، نقایص آن بوسیله استاد الهی مرتفع شد و در قالبی کامل، منطقی و علمی در اختیارهمگان قرار گرفت.

من معتقدم که ایدئالیسمی شدن برخی تئوری های علمی، ریشه در عدم وجود تعریفی کامل و قابل قبول از وجود مبدا خلقت داشته است. زیرا در آن زمان هنوز آموزه های استاد الهی وجود نداشت. اما امروزه وضع از این هم آشفته تر است و برخی از محققین نظریه پرداز آتئیست، مانند دکتر شان کرول براحتی سوالات بسیار مهمی که در ارتباط با جهان هستی و در ابعادی کوچکتر در مورد مکانیزم بدن فیزیکی انسان و هزاران مجهول دیگری که در این ارتباط مطرح می باشند را به زیر فرش جاروب می کنند و می گویند بهتر است به این مسائل نیاندیشیم!! ( توجه شود به اصل مقاله کرول)

چه نگاه آلبرت اینشتین که بطور کلی به مکانیک کوانتم با نظری موافق نمی نگریست و چه نظریه های ساده انگارانه و غیرمسئولانه محققین آتئیست امروزی، هیچ کدام پاسخی به سئوالات اساسی در مورد خلقت را ارائه نمی دهند. سوالاتی مانند آنکه:

۱-  منشع اصلی موجودی چنان پیچیده مانند انسان چیست و کجاست؟

۲-  مکانیزم ایجاد فکر و پروسه محاسبات فکری و منطقی چگونه است؟

۳-  منبع ایجاد احساسات عاطفی کجاست و مکانیزم بروز آن چیست؟

و البته صد ها سوال اساسی دیگر که همیشه برای دانشمندان و فلاسفه مطرح بوده است. آنالیز و پژوهش در همه موارد فوق و خیلی بیش از آن، همواره در دستور کار پژوهشکده اندیشه آنلاین آلمان بوده است.

با سپاس و قدردانی از توجه شما