نخبه کیست؟ 

خرافه، مفهومی غیرقابل تفسیر

فرق فرقه مذهبی با یک جهانبینی

خواهران ارزشی- برادران کارامازوف

از بخش آلمانی  پژوهشکده

مارکس و مارکسیسم زیر ذره بین

نمونه ای از طنبورنوازی استاد الهی

جهانبینی سیرکمال، کامل و نهائی

فراماسونری- قسمت اول

آنالیز یک اشتباه علمی

آتئیسم، آنالیز و ریشه یابی

نفوذ تاریخی ایرانیان در شبه قاره هند

تاریخ انتشار این مقاله:   چهاردهم جون ۲۰۲۳ میلادی

مطالعه قسمت اول

قسمت دوم

باد تغییر

   هر حرکت و یا تفکر دارای منشأ خاص خود می باشد. چند ماه پیش به سوالی در همین مورد چنین پاسخ دادم:

 .... بدون آنکه وارد مباحث پیچیده و بیهوده فلسفی شویم و با یک رویکرد تحلیلی علمی مختصر، می توان ادعا نمود که هیچ عمل شخصی و گروهی، هیچ رخداد و پدیده ای در سراسر جهان هستی وجود ندارد که دارای منشا نباشد. زیرا هر نوع حرکت فیزیکی و فکری، که ناشی از فعل و انفعالات روحی و روانی است، نیاز به انرژی دارد و این انرژی باید لزومن از جائی تامین شده باشد.

نتیجه آنکه: آنچه هم اکنون در ایران در جریان است، شروع حرکتی همگانی است که منشا آن نیرویی است که من آنرا «باد تغییر» نامیده ام. اما این باد به دلیل کدهای انرژیایی ویژه ای که در جائی دیگر در آن تعبیه شده است و آنرا هدایت می کند، چنان مستحکم است که نه تنها تغییرات بنیادینی را در ایران و منطقه ایجاد می کند، بلکه سراسر جهان را بشدت متاثر خواهد نمود و این امر مدتی به طول خواهد انجامید تا جهان، آمادگی دریافت قوانینی جدید در یک نظم جدید را بیابد.

در این میان، در سطح اجتماعی، افرادی هم بر حسب حقی که برای خود ایجاد نموده اند، هر کدام بخشهایی از این تغییرات را هدایت خواهند نمود که ناشی از کدهای اطلاعاتی همان باد تغییر است. برای مثال کودکانی که در این میان در ایران جان خود را از دست داده اند، در زندگی آتی خود در زمین، قدرتهای سیاسی و اجرائی ایران و یا دیگر کشورهای جهان را در دست خواهند گرفت.

چنین باد تغییری که هم اکنون وزیدن گرفته است، تا حد زیادی در جهت منافع ایرانیان عمل خواهد کرد. بر حسب برخی از کد های این جریان انرژیایی، ایران بالاخره آزاد خواهد شد و در زمینه های بسیار متفاوت از جمله موسیقی، رقص و فیلم سازی گرفته تا حوزه های مختلف علمی، فلسفی و معنوی و دیگر حوزه ها، به پیشرفت های بسیار چشمگیری در سطح جهان دست خواهد یافت.

نوع حکومت در ایران پسا استبداد

در حال حاضر با وضعیت کنونی، من پادشاهی مشروطه را بهترین نوع حکومت برای فردای ایران می بینم و دلیل آن این است که همه مخالفان یکپارچگی کشور ایران یا همان تجزیه طلبان، سازمانهای تروریستی مسلح یا همان فرقه های تندروی کمونیستی و سازمانهای سابقن مسلح، در صف جمهوریخواهان قرار گرفته اند. البته افراد عادی که به گروه های یاد شده تعلق ندارند نیز در مجموعه جمهوریخواهان جای دارند که در اقلیت می باشند.  

باید در نظر داشت، برای اجرائی شدن استقرار یک پادشاهی مشروطه، لازم است قانون اساسی مشروطه بازنگری شده، برخی بندهای آن حذف و برخی اصلاح شوند و بندهای جدیدی نیز بر آن افزوده شوند. برای مثال لازم است با تعبیه یک بند جدید، امکان جانشینی یک زن از آن سلسله با یک پادشاه ممکن شود تا زنان واجد شرایط نیز بتوانند ارکان پادشاهی مشروطه را در صورت لزوم بدست گیرند . تاریخ نشان داده است که زنان در برخی از سلسله های پادشاهی با آنکه خود بر تخت پادشاهی قرار نداشتند، با این حال قدرت مطلق حکومت  در اختیار آنان بوده است. برای مثال نور جهان همسر بسیار کاریزماتیک و  پراگماتیست ایرانی تبار جهانگیر شاه که عملن بر امپراتوری گورکانی حکم می راند و همینطور ممتاز محل همسر قدرتمند شاه جهان در سلسله گورکانیان که دختر برادر نورجهان بود و شرح مبسوط آن در مقاله «نفوذ تاریخی ایرانیان در شبه جزیره هندوستان» آمده است. در سلسله های پادشاهی اروپایی تعداد زیادی از این زنان قدرتمند به ثبت رسیده اند. از جمله همه زنانی که در بریتانیا و دیگر کشورهای اروپایی بر تخت سلطنت قرار گرفتند.

داشتن اولین ملکه در یک پادشاهی مشروطه، برای کشوری مانند ایران که طی بیش از چهار دهه گذشته به یک جهان مستبد مردانه تبدیل شده است، باعث ایجاد تعادل در تفکرات به شدت جزمی شده تعداد زیادی از مردان ایرانی به ویژه مذهبیون صرف می شود.

در فردای تغییرات سیاسی در ایران

یک تجربه شخصی از بهمن ۵۷

قبل از انقلاب در دوران سه ساله راهنمائی، مدرسه ما مانند بسیاری از مدارس آن زمان مختلط بود. در کلاس ما دو خواهر دوقلو بودند بسیار ظریف با موهای کم پشت اما بسیار بلند. این دو خواهر خیلی آرام بودند و گوشه گیر. من همیشه فکر می کردم اگر استخوان مچ دست یکی از آنها به در اصابت کند حتمن خواهد شکست. آنها در محله ما آنطرف چهارراه در ضلع شمال شرقی طبقه دوم یک ساختمان که طبقه اول آن را بانک صادرات اشغال کرده بود، سکونت داشتند. منزل ما در طرف مقابل آن چهار راه در ضلع جنوب غربی قرار داشت. در یکی از روزهای اول انقلاب، روزی در حال بازگشت به منزل متوجه شدم عده زیادی در هر چهار طرف آن چهار راه جمع شده اند. کمی که جلوتر آمدم متوجه شدم که همه نگاه ها به سمت آپارتمان آن دوقلو ها معطوف است و زمانی که کاملن روبروی بانک صادرات که غارت شده بود قرار گرفتم، متوجه شدم که افرادی با سبیل های پرپشت و عینک های قاب مشکی زمخت!! از درون آن آپاتمان، وسائل خانگی مانند مبلمان و یخچال و غیره را از آن بالا به بیرون، درون خیابان پرت می کنند.

از یکی از بچه های محله مان که با صورت سنگی بهت زده به آن صحنه می نگریست جویای جریان شدم و او گفت اینها ساواکی بوده اند و این افراد آنها را تکه تکه کردند.

من نمی دانم که آیا پدر آن خانواده ساواکی بوده یا خیر اما چیزی را که از آن مطمئن بودم این بود که آن دو دختر نازک اندام، یقینن ساواکی نبودند. چیز دیگری که از آن مطمئن هستم آن است که آن خانواده هرگز در هیچ دادگاهی محاکمه نشده بود. بنابراین هیچ مدرکی هم دال بر ساواکی بودن پدر آن خانواده در دست نبود، زیرا انقلابیون هرگز نه در آن زمان، و نه در طول تاریخ چهل و چند ساله حکومت خود از روی سند و مدرک کار نکرده اند.

در چندین ماه اول انقلاب تا قبل از خروجم از ایران بارها شاهد چنین صحنه های دردناکی بودم.

یک تغییر خردمندانه یا هرج و مرجی دیگر

اینک آنچه می خواهم بگویم یک پیشگوئی نیست، بلکه بر اساس قوانین فیزیکی ثابت است که در سطح سیاسی نیز معتبر است. بر آن اساس بگذارید بی پرده به شما بگویم ، این حکومت استبدادی کنونی خواهد رفت. اما سوال این است که ما ایرانیان چه الگوریتمی برای فردای آزادی ایران در دست داریم. آیا قصد داریم یک ۵۷ دیگر را رقم بزنیم که در آن هر کس که با کسی خورده حسابی داشت او و خانواده اش را با انگ ساواکی می کشت و زندگی اش را به تاراج می برد؟ آیا اصولن یک ملی گرایی متعادل که قرار است خط سومی در سیاست جهانی بشمار آید، می تواند بینش شیطانی ۵۷ ی را این بار بر علیه بسیجی و سپاهی دنبال کند؟

بیاد داشته باشید هم اکنون خود نیروهای متعادل تر بسیج و سپاه و بازجوها، لیستی بلند از شکنجه گران، متجاوزین به دختران و پسران در زندانها و آنهایی که دختران و پسران ما را در خیابانها کشتند و یا چشم آنها را کور کردند، برای روز مبادا تهیه کرده اند. کسانی که یقینن بوسیله نیروهای ویژه، دستگیر شده به مراجع قانونی تحویل داده خواهند شد.

اما هدف از آنچه گفته شد آن است که مردم کوچه و خیابان اجازه ندارند قانون را خود بدست گیرند، تا بشود بدور از هرگونه جنجال و تصویه حسابهای شخصی، جامعه را کنترل نمود. در غیر اینصورت مجددن شاهد کشتار افراد بعضن بی گناهی خواهیم شد که طعمه کینه ورزی های شخصی می شوند. تغییری که با وحشیگری و ضرب و شتم و کشتار آغاز شود، در انتها همان خواهد شد که امروز در ایران شاهد آن هستیم. 

برای هر ملی گرای حقیقی که داشتن تعادل در تفکرات ناسیونالیسمی از واجبات است و همینطور همه ایرانیان با افکار سیاسی دیگر نیز لازم است، از هم اکنون به مسائل زیر بیاندیشند:

مقدمتن باید دانست که در فردای آزادی آن سرزمین، انقلاب مختومه تلقی می شود و زمان التیام زخمها فرا می رسد. زیرا ایرانیان از این استبداد سیاه تنها ضربه و آسیب جانی و مالی نخورده اند، بدتر از آن، اخلاقیات در جامعه درهم شکسته و به ابتذال درآمده است. جوانمردی و عُرفیات اجتماعی مرسوم، به افسانه ها پیوسته و خطوط قرمز روابط سالم اجتماعی کیلومترها درنوردیده شده است. رحم و مروت فقط در محدود ترین و کم فروغ ترین شکل آن، آنهم در میان معدوی از افراد دیده می شود. این استبداد مذهبی بیش از هر چیز اعتقادات معنوی مردم را نابود ساخت و آنها را به نوعی از نهیلیسم ناخودآگاه و آتئیسم کشاند. مردمی که روزگاری در آتشکده های زیبای خود، در مساجد، کلیسا و کنیساهای خود بدون ترس و با ایمان قلبی به عبادت خدای خود مشغول بودند، اینک با خشکه گرائی و تعصب اهریمنی مذهبی جاری در جامعه و جایگزینی خرافاتی که بجز تیره ساختن روان انسانها هیچ سود دیگری ندارند با حقیقت خالص، به یک چاه سیاه اعتقادی در افتاده اند که نجات آنها از آن تیرگی کار ساده ای نیست و اگر قوانین انسانی و دمکراتیک حاکم شود هنوز یک نسل به طول خواهد انجامید تا تیرگی ها تخلیه و خرد جمعی صاف شود.

در فرهنگ اساطیری یونان شخصی وجود دارد به نام پاندورا که زئوس برای آزار و یا تنبیه انسانها آفرید. او دارای کوزه ای بود که بنابر این داستان اسطوره ای، همه بدیهای جهان در آن، جا داده شده بود. پاندورا در کوزه را گشود و بدیها را در جهان گستراند. اما به نظر می آید این فیگور افسانه ای، کوزه دیگری داشته است که در آن، بدی هایی وجود داشته که هنوز کسی آنها را تجربه نکرده بوده است، تا به این عصر که گویا قرعه کار را به نام ایرانیان زدند و چهل و چهار سال پیش پاندورایی دیگر از راه رسید و محتویات آن کوزه مخفی را در ایران تخلیه نمود.

شلیک بر چشمان جوانان و اعدام چندین باره ساختگی قبل از اعدام حقیقی، تجاوز به دخترک باکره قبل از اعدام، تنها چند مورد از  نوع جدید شقاوت و بی رحمی می باشد. اما چاره چیست؟

در فردای آزادی ایران که بالاخره خواهد رسید، زمان لای روبی ذهن از هر آن چیزی خواهد بود که این استبداد سیاه بر روان ما تحمیل کرده و برجای نهاده است. این روش، به لای روبی خرد جمعی خواهد انجامید و به مرور، جامعه از سیاهی تخلیه خواهد شد. بنابر این باید راهی مخالف رسم اهریمنی آنها پیمود. از این رو لازم است چند مسئله مهم را از هم اکنون در نظر داشته باشیم:

۱-    باید فکر انتقام را از سر بیرون کنیم و اجازه بدهیم مراکز صلاحیت دار دمکراتیک کار خود را انجام دهند.

۲-    از هر گونه حمله به افراد به صرف آنکه بسیجی و یا سپاهی بوده اند خودداری کنیم، اما برای اجرای عدالت می توان فقط شخصی را که مورد اتهام است، نه شخصن، بلکه از طریق مجراهای تعیین شده، به دست قانون تحویل داد. قانونی که تنها در دادگاه های دمکراتیک تجلی خواهد یافت.

۳-    از آتش زدن و تخریب مراکزی که ممکن است سمبل ظلم می دانیم، مانند مساجد، حوزه های علمیه، مقبره خمینی و مانند آن خودداری کنیم، زیرا این اموال به همه مردم متعلق است.

۴-    باید در فکر ایجاد جامعه ای بود که همه با هر عقیده در آن از احساس امنیت و آرامش و آسایش و عدالت برخوردار باشند. حتی اگر شخصی به عنوان یک نیروی سپاهی و یا بسیجی که جرم او مبنی بر شلیک کردن به دختران و پسران ما در خیابانها توسط یک دادگاه دمکراتیک، محرز شناخته شده است و به همین دلیل به زندان افتاده باشد، دولت باید خانواده او را از نظر مالی و جانی تأمین کند تا از ایجاد فساد و دشمنی و خود بیگانه پنداری این افراد جلوگیری شود.

۵-    باید از هم اکنون به کنترل جامعه بشدت عصبی و تحریک شده از ظلم بی پایان چهل و چهار ساله، از طریق ایجاد شبکه های ویژه، پس از آزادی اندیشید. برای مثال باید این نیروهای ویژه از بانک ها و مراکز مالی و موزه ها و کاخ ها، سینماها و مراکز تفریحی محافظت کنند. من اطمینان دارم آن دسته از بسیجیان و نیروهای ویژه سپاه که دستشان به خون کسی آلوده نیست در این امر نهایت همکاری را با ارتش خواهند نمود، زیرا این افراد از هر نیروی دیگری به طرز کار سیستم سرکوب آشنا هستند.

به عبارت ساده تر، لازم است از هم اکنون جوانان را آموزش داد تا آلت دست بخش آلوده برجای مانده از سیستم قدیمی نشوند.

۶-    فراموش نکنید که همه ما مجبور هستیم در آینده  با کسانی در همسایگی خود یک زندگی بدون تنش و دوستانه را تجربه کنیم که روزی سپاهی، بسیجی و یا معمم بوده اند و صرف داشتن چنین مشاغلی، در یک دمکراسی واقعی، کسی را در مقابل اتهامی قرار نمی دهد. خاصه آنکه یقینن خود این افراد در شناسائی و دستگیری آدمکشان حکومتی کمک خواهند نمود. از آن گذشته مهره های اصلی و حتی درجه دو، به احتمال زیاد موفق به خروج از کشور خواهند شد. آنکه می ماند برخی از جنایتکاران و همکاران قدیمی آنها که این افراد را شناسائی خواهند نمود هستند.

مضاف بر آن، در ابتدای به ساکن، شما به همین نیروهای اطلاعاتی، البته آن بخش سالم آن، نیاز دارید تا به وظائف خود، اینبار در جهت منافع ملی عمل کنند. شما به همان سپاهی که احتمالن در داخل ارتش به کار خود ادامه خواهد داد نیازمند هستید تا همراه با ارتشیان، هم از مرزهای کشور و هم از تحریکات تجزیه طلبان محافظت نمایند و اجرای رفراندم های لازم برای تعیین نوع نظام را امکان پذیر کنند. اینها حقایقی است که وجود دارند و نباید با احساسات مخلوط شوند.

۷-    تا آنجا که من می دانم، از هم اکنون برخی از اقتصاد دانها در حال بررسی راهکارهایی هستند که بر آن اساس در همان ساعات اولیه بعد از پیروزی، حقوق ها قطع نشود و یارانه های کافی در اختیار خانواده های بی بضاعت قرار گیرد تا جامعه دچار التهاب نشود و در کوتاه مدت بخش بنیادین اقتصاد یعنی نفت و پتروشیمی به بازار جهانی وارد شود.

بر آنچه تیتروار گفته شد می توان ضرورتهای دیگری را نیز افزود.

من احتمال می دهم هم اکنون، اندک خردمندان خارج از کشور که شمار آنها ممکن است به تعداد انگشتان یک دست باشد با عده ای از همین افراد نام برده شده در داخل، در یک همکاری و تعامل برای ایجاد یک گذار خشونت پرهیز مشغول به کار می باشند.

فکر می کنم احیای عرفیات اخلاق مدار گذشته، در اولین قدم متضمن ثبات جامعه به شدت عصیان زده ایران خواهد بود و این کاریست گروهی و جمعی. شعار " نه فراموش می کنیم و نه می بخشیم" به عقیده من، شعار صحیحی می باشد، اما این در صورتی قابل قبول است که فراموش نکردن این فجایع برای جلوگیری از ارتکاب چنین حوادثی در آینده باشد و نبخشیدن به مفهوم اجرای عدالت خواهد بود که فقط و فقط از طریق دادگاه های دمکراتیک امکان پذیراست. در هر حال باید از اقدامات شخصی خارج از محدوده قوانین دمکراتیک آن زمان، بشدت پرهیز نمود. در غیر اینصورت جامعه بشدت تخلیه شده از اخلاقیات، به هرج و مرج کشیده خواهد شد و در انتها به جامعه ای خواهد انجامید مانند آنچه اکنون موجود است، منتها با دگماها و تعصبات جدید.

پس از پیروزی و باز پس گرفتن سرزمینمان، سعی ما باید در جذب و مشارکت حداکثری همه ایرانیان با هر نوع تفکر و عقیده دینی، غیر دینی و سیاسی و فارق از قومیت آنها، در ارگانهای دولت باشد تا با ایجاد یک حکومت دمکراتیک استوار بر دمکراسی سکولار ملی گرای متعادل، بتوانیم به عنوان بخش فعال و موثری در میان کشورهای دیگر جهان، نقش ایفا کنیم. این پتانسیل در میان این نسل ایرانی وجود دارد.

ملی گرائی ایرانی، خط سوم مابین چپ و راست

اگر این نوع ملی گرایی از طرف متفکران ملی گرای راست و چپ متعادل ایرانی به درستی درک شود و جابیافتد، خواهیم دید که با یک خط مشی ملی گرایانه و پاتریوتیسم[1] متعادل نوینی روبرو خواهیم بود که ضمن آنکه نه چپ می باشد و نه راست، نقاط مثبت هر دو نگرش را در خود خواهد داشت به علاوه خصوصیات منحصربفرد خود.

یکی از ویژگی های  خاص هویت ملی ما، برخورداری از عرفان تکامل یافته ای است که در طول تاریخ به نقطه کنونی رسیده است و به ما درس مدارا و اخلاق مداری می دهد و از عصبیت و خشونت گرایی بازمی دارد، ضمن آنکه دفاع از حق را نیز برای ما نه تنها جایز، بلکه یک لزوم حتمی می داند. معنویتی که به ما می آموزد که گرچه ما از هیچ کس برتر نیستیم، از هیچ کس کمتر و پائین تر نیز نیستیم. معنویتی که به ما حقوق ذاتی ما را می آموزد و راه کسب کمال روحی نهائی را نشان می دهد و ما را در آن مسیر همراهی    می کند.

در صورتیکه اخلاقیات از یک منبع صحیح به جامعه تزریق نشود، در روان مردم آن جامعه به مرور نوعی نهیلیسم ایجاد می شود که می تواند ویروس های فکری خطرناکی را در خود بپروراند و روان و خرد جمعی را نیز مریض کند. در آن صورت دیگر فرق نمی کند که شما یک ملی گرا، یک مذهبی و یا یک چپ گرا هستید. خالی کردن یک جامعه از معنویت خالص، حتی ملی گرائی متعادل را به مرور از تعادل خارج خواهد نمود و به سوی تندروی سوق خواهد داد، زیرا شاخصی معتبر برای تشخیص آنکه تعادل، دقیقن یعنی چه و در کجا قرار دارد، وجود نخواهد داشت. اتفاقن این همان کاریست که حکومت کنونی و همه حکومت های چپ جهان با ایجاد خشکه گرائی مذهبی یا حزبی و دگماهای خشن غیر طبیعی به انجام رسانند و اخلاق مداری را از جامعه ربودند. نتیجه این روند شوم، ایجاد یک جامعه خشن، بی اخلاق و منفعت طلب است که در آن، هدف هر نوع وسیله ای را توجیه می کند.

همانطور که بارها در مقالات متفاوت از جمله در مقاله « نظم نوین جهان- تقدیم به بشریت » که از اهمیت خاصی برخوردار است، عنوان داشته ام، نسل کنونی و فرزندان آنها، در استقرار قوانین جدیدی که برای نظم نوین جهان تدوین شده اند مشارکت چشمگیری خواهند داشت. آنها موفق خواهند شد جایگاه ایران را به عنوان یکی از موثر ترین و مثبت ترین کشورهای جهان و ملی گرائی متعادل ایرانی را به عنوان خط سومی در جایگاه سیاسی جهان تثبیت نمایند.

در این میان وظیفه نخبگان ملی گرا، بخصوص مشروطه خواهان، نه تنها احیای دستاوردهای گذشتگان ما، بلکه  آموزش تعادل در ملی گرائی به نسل جوان است تا آنها نیز این گنجینه را بطور صحیح به فرزندان خود تحویل دهند.

پایان قسمت دوم (قسمت آخر)

مطالعه قسمت اول

با سپاس و قدردانی از حوصله شما در مطالعه این سطور